ઇચ્છોત્સાહ !

આજે સવારે કંઈક સપનું જ એવું આવ્યું કે હું સફાળી જાગી ગઈ! પરોઢે 3:45 પછી ઊંઘી હતી તોય સવારે ક્યારની ઉઠી છું… સવારે ખબર નહિ શું જોયું મેં સપનામાં! મને સાવ જ, કશું જ યાદ નથી…! પણ બસ એક ગજબ પ્રકારનો ઉત્સાહ – ઉમળકો કે જેણે મને અધકચરી ઊંઘમાંથી સફાળી પણ ‘ફ્રેશ’ જગાડી 😀

એક ‘શોધ’ સતત મારી અંદર જીવી છે… કુદરતના રહસ્યોનું, દુનિયાના અસ્તિત્વનું, ખુદના હોવાપણાનું કારણ જાણવાની શોધ… અને છેવટે હું ખુદ જ એક શોધ બનીને સર્વત્ર ભળી ગઈ છું…!

કાલે રાત્રે ઊંઘી ત્યારે ખૂબ અજંપો અનુભવતી હતી… પણ બધી જ અવઢવો દૂર થઇ ગઈ કે જ્યારે મેં ઉત્સાહ સાથે આજે સવારે આંખો ખોલી…

આ દેશને-સમાજને-ગુજરાતી ભાષાને કશુંક કન્ટ્રીબ્યુટ કરવાની ચાહ – એક માંના ઉદરમાં ઉછરતા બાળકની જેમ – સતત મારી અંદર ઉછરી છે! કશુંક નવું-કશુંક અલગ, અને સતત કશુંક કરતાં રહેવાની દિલેરી તમન્ના! શું કરવું છે? – શું કરીશ? – કશી ખબર નથી… પણ બસ ‘કશુંક’ કરવું છે! સવારની આવી સ્થિતિમાં કોન્ફીડન્સ બરકરાર રહ્યો… કારણ એટલું જ કે, શું કરવું એની જાણ ભલે ના હોય પણ કશુંક કરવાની ચાહ… મને કોઈક રસ્તે તો આગળ લઇ જ જશે… અને ઇન્શાલ્લાહ, આમ જ એક-એક પગથીયું ચડતું જવાશે…પણ હા, એક વાત ખરી કે સવારે સપનામાં શું થયું એ ખબર નથી પણ જે ઉત્સાહ, ઉમળકા અને આનંદ સાથે હું ‘જાગી’ છું… અને બહુ બધું વાંચવાની-જાણવાની-દુનિયા ખુંદી વળવાની ઈચ્છા, જંગલમાં ફેલાતા દાવાનળની જેમ મારી નસેનસમાં ફેલાતી જઈ રહી હતી… એક આગ અનુભવાઈ રહી હતી ખુદની અંદર, કે જે આજે મને દઝાડતી ન્હોતી પરંતુ નિરાંત આપી રહી હતી…!!
એક ‘ઇચ્છોત્સાહ’ મારી અંદર જન્મ્યો કે જે મને સતત ઘણું બધું કામ કરવા માટે પ્રેરણા આપી રહ્યો છે……. અને એના થકી જ આજે આ લખાઈ રહ્યું છે! આ લખી રહી છું ત્યારે એક મિત્રનો ફોન આવ્યો, મેં કીધું, ‘હું કંઈક લખી રહી છું એટલે પછી કોલ બેક કરું તને.’ તો તરત એણે પૂછ્યું, ‘શું લખી રહી છે?’ અને ત્યારે અજાણપણે જ હું બોલી, “બસ! લખી રહી છું… શું લખું છું? – કેમ લખું છું? – કેવું લખું છું? – ખબર નથી, પણ બસ, લખું છું.”

અને આ બધું કાગળ પર લખાયું પછી અંતરમાંથી બ્લોગ લખવાની ઈચ્છા એ પાછું માથું ઊંચક્યું!! હા, છેલ્લા કેટલાક મહિનાઓથી બ્લોગ શરુ કરવાનો વિચાર હતો… પણ કોન્ફિડન્સ ન્હોતો!
પણ આ બાબતે જેટલો વિશ્વાસ મને ખુદ પર ન્હોતો એટલો અને એનાથીય વધારે વિશ્વાસ, મારાં અમુક દોસ્તોને મારા પર હતો…અને હજીય છે જ 😉 I’m truly lucky to have such gems in my life. પણ એ બધાંને હંમેશા હું એટલું જ કહીને ચૂપ કરાવી દેતી કે મને અંતરથી બ્લોગ લખવાની ઈચ્છા નથી થતી..!

Well, અત્યારે લાઈફ બીઝી હોવા છતાં ઇઝી છે…
“તો છોડ આ લેકિન, કિન્તુ, પરંતુ…અને
જે લખવું હોય એ લખી નાખ શિવુ…”
બસ બાત ખતમ! આમ વિચારીને મેં માંડ્યું લખવા… અને આજે આ બધું દિલથી લખાઈ રહ્યું છે…

***

© શિવાની ઠક્કર